Raleigh-Durham Lotnisko Bezcłowy

Witamy w Duty Free Information, Twoim centrum informacji o wszystkich zakupach bezcłowych i luksusowych dostępnych na wiodących lotniskach świata. Tutaj znajdziesz wszystkie informacje potrzebne do Raleigh-Durham Lotnisko Duty Free shopping.

O stronie Raleigh-Durham Lotnisko (RDU)

Raleigh-Durham Lotnisko (IATA: RDU, ICAO: KRDU), to lotnisko obsługujące Raleigh-durham obszar w United States. Przewiń w dół lub kliknij tutaj zobaczyć co Raleigh-Durham Lotnisko sklepy, bary, restauracje, kawiarnie i obiekty, które mamy w naszym Duty Free Information 2024 Baza danych. Obecnie w naszej bazie posiadamy informacje na temat 28 sklepy, 5 kawiarnie, oraz 15 restauracje na stronie Raleigh-Durham Lotnisko. Jeśli uważasz, że te dane są nieaktualne lub nieprawidłowe w jakikolwiek sposób, prosimy o kontakt a my skłonimy nasz zespół badaczy do poprawienia naszych danych.

Raleigh-Durham International Airport (IATA: RDU, ICAO: KRDU, FAA LID: RDU) to główne lotnisko obsługujące Raleigh, Durham i otaczający je region Research Triangle w Karolinie Północnej. Znajduje się 4,5 mil (7 km) na północny wschód od miasta Morrisville w hrabstwie Wake. Lotnisko obejmuje 5 000 akrów (2 000 ha) i ma trzy pasy startowe i ma usługi pasażerskie do 41 miejsc docelowych z 126 średnimi dziennymi odlotami. W 2016 roku RDU ustanowił rekord wszech czasów pod względem liczby pasażerów – przez lotnisko przewinęło się 11 049 143 pasażerów. RDU Airport Authority jest odpowiedzialny za obiekty lotnicze i ich operacje. Airport Authority jest kontrolowany przez zarząd złożony z przedstawicieli hrabstw Wake i Durham oraz miast Raleigh i Durham.

Międzynarodowy port lotniczy Raleigh-Durham posiada terminale 1 (Concourse A gates A1-A9 choć tylko A5, A6, A7 i A8 są w użyciu; nie ma Concourse B) i 2 (Concourse C gates C1-C25, Concourse D gates D1-D20). Bramy C23, C24 i C25 są bramami międzynarodowymi i mogą przyjmować samoloty do Boeinga 747.Lotnisko zrealizowało najbardziej ambitną rozbudowę w swojej historii, rozpoczętą w 2006 roku i zakończoną w styczniu 2011 roku. Terminal 1 został ponownie otwarty po gruntownym remoncie w 2014 roku; a Terminal 2 został otwarty w 2008 roku. Oba terminale nie mają połączenia airside. Pasażerowie poruszający się między terminalami mogą jeździć autobusem wahadłowym lub skorzystać z ruchomego przejścia przez zadaszone pokłady parkingowe między terminalami.

Southwest Airlines jest obecnie jedyną linią lotniczą działającą z Terminalu 1; wszystkie inne linie lotnicze działają z Terminalu 2.

Terminal 1
Pierwszy terminal w RDU został otwarty w 1955 roku. Rozszerzony w 1972 roku i ponownie w 1976 roku, budynek został nazwany Terminalem B w 1982 roku, kiedy to nowy Terminal A został otwarty. Oba terminale były połączone wewnętrznym przejściem od strony lądu. Terminal B został zamknięty w 1989 roku. W 1994 r. Terminal B stracił swoją tożsamość, gdy został odnowiony i stał się przedłużeniem Terminalu A; dodano przejście od strony lotniczej, aby połączyć wszystkie bramki. W 2001 roku południowy koniec Terminalu A został rozbudowany o pięć tymczasowych bramek; bramki te zostały zamknięte w 2009 roku, ponieważ linie lotnicze korzystające z nich przeniosły się do innych bramek.

Terminal A został przemianowany na Terminal 1 26 października 2008 roku, aby dostosować RDU do konwencji nazewnictwa terminali i zakończyć lata zamieszania.

Po latach propozycji, część 1981 Terminala 1 została zamknięta w 2012 roku w celu całkowitej renowacji. W tym czasie Southwest i AirTran kontynuowały działalność z części Terminala 1 sprzed 1981 roku. Budynek został ponownie otwarty 13 kwietnia 2014 roku z dziewięcioma bramkami; Southwest i AirTran zajęły przebudowany terminal. Terminal uzyskał certyfikat LEED w grudniu 2014 roku. W 2016 roku części Terminala 1 sprzed 1981 roku oraz przedłużenie południowego końca z 2001 roku zostały wyburzone ze względu na wydatki i brak praktycznego wykorzystania tych końców budynku.

Terminal 2
Terminal 2 zajmuje miejsce dawnego Terminalu C, zbudowanego w latach 1985-1987 dla hubu American Airlines. Planując terminal, American założył, że tylko około 20% pasażerów będzie rozpoczynać lub kończyć swoje podróże w Raleigh-Durham; raczej Terminal C został zoptymalizowany do wymiany pasażerów pomiędzy lotami łączącymi, ze stosunkowo małą strefą odprawy i odbioru bagażu. W rzeczywistości pasażerowie przesiadkowi stanowili jedynie około dwóch trzecich pasażerów terminalu. Po zamknięciu hubów American i Midway, lotnisko stanęło przed decyzją o przyszłości Terminala C i o tym, jak wyeliminować niedogodności, jakie stwarzał dla lokalnych pasażerów.

W grudniu 2003 roku władze lotniska ogłosiły plany rozbudowy i renowacji budynku o powierzchni 300 000 stóp kwadratowych (28 000 m²), przekształcając go w nowy obiekt o powierzchni 900 000 stóp kwadratowych (84 000 m²). W styczniu 2006 r. władze lotniska podjęły decyzję o całkowitej wymianie budynku.

Terminal 2 został zaprojektowany przez Fentress Architects zgodnie z filozofią regionalizmu kontekstowego, związanego z regionalizmem krytycznym. Terminal, przywołujący płynące wzgórza i kulturę regionu Piedmont w Karolinie Północnej, składał się z dwóch faz budowy. Pierwsza, większa faza 1 została otwarta 26 października 2008 r., natomiast faza 2 została otwarta 23 stycznia 2011 r. na czas NHL All Star Game 2011. Terminal 2 posiada 36 bramek, w tym trzy skonfigurowane dla lotów międzynarodowych. Wszystkie bramki posiadają regulowane pomosty, które mogą pomieścić samoloty od regionalnych odrzutowców do Boeingów 747. Obszar kontroli federalnej ma 16 stanowisk.

Raleigh-Durham Lotnisko Recenzje

Mapa Raleigh-Durham Lotnisko